Nieuws


18-06-2005

Kunststukje van oude rot

POZNAN - Het huzarenstukje van de Holland Acht was een kunstwerkje van een oude rot. Diederik Simon, 38-jarige roeier met drie olympische medailles in de kast, gooide in de hoogste nood dit seizoen de boel overhoop. Twee roeiers vervangen, een andere stuurman, een andere coach en zelf de belangrijkste positie in de boot: slag. In nauwelijks twee weken voltrok zich een mirakel. De Holland Acht plaatste zich voor de Olympische Spelen in Peking door in Poznan het kwalificatietoernooi met overmacht te winnen. .

Het was een prestatie waar niemand buiten de ploeg nog rekening had gehouden. Op 1 juni beleefde de Holland Acht nog een afgang in de World Cup: stijf laatste. Er moest iets gebeuren, en er gebeurde iets wat op paniekvoetbal leek, maar wat uitpakte in een glorieuze overwinning. Diederik Simon sloeg de ploeg jonge kerels op gevoel voor. ,,Mijn tempometer was kapot, dus het moest wel zo”, vertelde hij, na wellicht zijn zwaarste race ooit. Hij nam namelijk nogal wat verantwoordelijkheid toen het zo slecht ging. ,,Wel mooi en heel erg Nederlands om het op het laatste te ogenblik te doen, net als in 2004.”

Meindert Klem en Olivier Siegelaar, twee krachtpatsers die zich met een Franse trainer (Franck Lebrin) het apezuur hadden getraind om een in dubbeltwee maar Peking te kunnen, moesten de plaatsen innemen van Reinder Lubbers en Simon Glazenborg die de vaart van het grote schip zouden remmen. Stuurman Hergen Meijer moest weg voor Peter Wiersum omdat hij veel fanatieker is. Simon kwam tenslotte met David McGowan aanzetten. Een 27-jarige Australiër die in Nederland was verdwaald en in 2007 de Nederlandse lichte acht naar de wereldtitel stimuleerde. Hij moest Jan Klerks vervangen.

Met nieuw elan en wat andere accenten dan voorheen trainde de Holland Acht voor de schier onmogelijke missie. In Poznan liet de ploeg de beste tijd van de series afdrukken. In de finale, met Rusland als gevaarlijkste tegenstander, bleek de ploeg een geoliede machine waar niemand aan kon komen. De overwinning was ondubbelzinnig. In cijfers uitgedrukt: drie seconden sneller dan Rusland, elf seconden sneller dan Zwitserland, Kroatië, Estland en Italië.

McGowan had de roeiers op Australische wijze aangepakt tijdens de weinige tijd die de ploeg resttte tot het beslissende moment. Rogier Blink zei: ,,Ik was nooit zo moe na een training over twaalf kilometer.” McGowan noemde de roeiers ,,brave guys” en gaf aan dat ze de moed hadden gehad om alle dagen de race om het olympische ticket te varen. ,,Een geheim is er niet”, zei hij. ,,de roeiers deden het werk. Vijf dagen hebben we elke dag ons zaakje gedaan, alsof het de finale was. Nu het is gelukt, moeten we voor een medaille in Peking gaan. Ze weten nu wat ze kunnen en daar hebben ze niets te verliezen.”

Met de Holland Acht haalde de Nederlandse roeiploeg in het OKT een honderd procent score. De vrouwenacht veroverde eveneens het olympische startbewijs door een tweede plaats op enkele tienden van Canada, maar ruim voor het gevreesde China. Ook Marit van Eupen en Kirsten van der Kolk (foto) plaatsten zich. Met een ruime zege op de Verenigde Staten. Van Eupen zei na de geslaagde race: ,,Wij hebben laten zien dat we in Peking voor goud gaan.”

Geschreven voor AD Sportwereld


Klik hier voor het nieuwsarchief