20-06-2008
 Kleine ploeg, grote resultaten op het Malta Meer
Met slechts drie boten had Nederland een kleine ploeg bij de finale van de World Cup 2008. De resultaten waren groot. De Holland Vier vond op de golven van het Malta Meer in Poznan de olympische snelheid en vloog naar de finale waarin tegen de Britten en de Duitsers de wereldbeker moet worden verdedigd. Susannah Chayes' lichte vier haalde voor de eerste keer dit seizoen de eindstrijd in een internationaal treffen van formaat. Eindelijk. De tweede plaats in de herkansing achter Italië had veel weg van een 'struggle for life'. Lichtgewicht skiffeur Jaap Schouten trotseerde 's morgens regen en golven om zich als snelste te plaatsen voor de finale die hij aan het eind van de middag moest varen. Hij vocht een heroïsch duel uit met wereldkampioen Duncan Grant uit Nieuw-Zeeland en veroverde zijn derde goud op rij. Na een matig optreden in de voorwedstrijd bleek de Holland Vier in de herkansing in grootse doen. Dit kon worden gezien als een revanche op zichzelf. De eerste kilometer was zelfs formidabel. ,,De allerbeste kilometer van het hele jaar. Als vanouds”, juichte slag Gijs Vermeulen na afloop. Het vlaggenschip van Oranje maakte van alles mee. Slovenië dat aan het moordende tempo van 56 slagen vertrok, een snoek van Matthijs Vellenga op 1250 meter, Italianen die plotseling kwamen opzetten, hoge golven maar uiteindelijk een ruime overwinning, vóór Slovenië dat meeging naar de eindstrijd. ,,Zonder die snoek hadden wij met meerdere lengten gewonnen”, beweerde Gijs Vermeulen. Matthijs Vellenga bekende de snoek, die verder niemand had gezien. ,,Mooi dat het hier gebeurde. Zonder gevolgen. Elk jaar hebben we er wel een, dus die voor dit jaar kunnen we dus afstrepen.” De Holland Vier weigerde pertinent in de B-finale terecht te komen. ,,Dit is het laatste optreden voor de Olympische Spelen. Als je dan in de B-finale ligt, geeft dat een klote-gevoel”, aldus de slag. ,,De Italianen krijgen daar nu mee te kampen, maar hen kennende zullen ze daar wel wat op weten te vinden.” In de finale kan de Holland Vier, net als vorig jaar de World Cup winnen. De formatie van Mark Emke begint met een voorsprong van twee punten op Duitsland en Groot-Brittannië, de beide winnaars van de voorwedstrijden. De winnende ploeg krijgt acht punten, de tweede zes. Bij gelijke eindstand zegeviert de betere ploeg in de laatste wedstrijd. Speelt de World Cup in hun gedachten? Matthijs Vellenga: ,,In de finale roeien we voor de overwinning. Groot-Brittannië is de crew to beat. Ach, die World Cup. Je krijgt er helemaal niks bij als je wint. Nog geen euro. Vorig jaar ontvingen we van de roeibond nog een tientje per punt. Dit jaar geen cent meer. En die gele hesjes? Dat zijn naveltruitjes.” Gijs Vermeulen (foto): ,,Weet dat wij voor elke World Cup veertig euro moeten bijbetalen. Je kunt beter Roland Garros winnen, dan krijg je een miljoen.” De lichte vier haalde de week voor de World Cup hoge snelheden in testraces. Poznan werd bereisd met een zieke Gerard van der Linden. Hij bleek een virus te hebben opgelopen die werd bestreden met tamiflu. Van trainen met intensiteit kwam dagenlang niets terecht. Op de dag van de voorwedstrijd – vierde in een race met vier – was de boeg nog steeds niet fit. Voor de herkansingsrace voelden ook Ivo Snijders en Paul Drewes zich rillerig en hadden zij braakneigingen. Coach Chayes kwam voor een dilemma te staan. Zij voerde een innerlijke strijd. Starten of niet starten? De ploeg die een wijziging (Drewes voor Arnoud Greidanus) had ondergaan, had voor de Olympische Spelen wedstrijden nodig. Na overleg met de arts van de wereldroeibond FISA ging de ploeg toch het duel aan met Italië, Polen en Egypte om twee finaleplaatsen. De opdracht luidde: ,,Probeer samen te roeien, niet individueel”. Na een zwak begin met drie seconden achterstand begon de vier in te lopen. In een bloedstollende eindsprint eindigde Oranje als tweede na Italie, precies 0,06 seconde voor Polen. Roeiers en coach waren buitengewoon opgelucht. Eindelijk een finale. Veroverd in een veld waar niet iedereen is, maar waren er genoeg goede ploegen, vond Chayes. Of de eindstrijd ook zal worden gevaren, was echter niet duidelijk. ,,Dat zullen we op de dag van de wedstrijd beslissen. Afwachten hoe de mannen uit de nacht komen.” Jaap Schouten voelde zich in Poznan ook niet helemaal senang, maar dat kwam wellicht doordat hij met opzet had doorgetraind met het oog op het WK in Linz-Ottensheim eind juli. Om die reden had hij ook aan de Holland Beker deelgenomen in het zware veld en daar met de vierde plaats zelfs een persoonlijk record gevestigd van 6.50,17. ,,Ik wilde geen trainingen laten liggen”, vond hij in Poznan, waar hij de zwaarste races van het seizoen roeide. Evengoed veroverde hij na München en Luzern zijn derde gouden medaille van het seizoen in het omlijstingsprogramma van de World Cup en vertrekt hij over vier weken ongeslagen in de lichte skiff naar de wereldtitelstrijd. ,,Gelukkig is het goed afgelopen, weer goud, maar ik ben blij dat er erop zit.” Schouten ging als snelste van de halvefinalisten naar de finale. Op de golven van het Malta Meer lag hij ruim 1500 meter achter bij Duncan Grant, maar een slotffensief bracht hem op de eerste plaats die hij afrondde met een machtige eindsprint. Eindtijd 6.50,65, net geen nieuw persoonijk record. ,,Ik voelde opeens dat ik Duncan aan het inhalen was, het was een keihard duel. Blijkt ook dat hij steeds meer dichterbij komt.” Duncan Grant baalde, dat hij weer door de Nederlander werd geklopt. ,,Hij heeft een grote stap gezet dit jaar. Ik houd niet van verliezen, maar hij heeft het drie keer voor elkaar gekregen, Ik ga nu nog harder aan het werk, want mijn wereldtitel wil ik absoluut niet afstaan.” Geschreven voor NLroei.nl |
 |
 |
|
Nieuws |
