03-07-2010
 Jan Dorrestein: ‘En dat is negen’
De laatste putt op De Dommel ging over een halve meter en was zijn 72e slag voor de 18e Seniors Cup, voor de derde maal onder de vlag van sponsor Van Lanschot. Jan Dorrestein was zó uitgeput dat hij zijn armen maar tot schouderhoogte de lucht in kon steken. Het applaus in de ruisende bossen van Sint-Michielsgestel was voor de 62-jarige Arnhemmer. Voor de negende keer kampioen van de 50+ professionals. Negende titel in dertien starts. Dorrestein leverde weer een prestatie van formaat. Wind en regenbuien maakten de omstandigheden verre van gemakkelijk. Toen hij op een score van +2 aan de laatste lus van zes hole begon, zat Alex Loesberg al gewassen en in het pak gestoken op het terras van De Dommel nadat hij zijn kaart met 73 slagen (+2) had ingeleverd. ‘De beste scrambler van Nederland ooit’, loofde Ad Wessels zijn Haagse competitor die op de laatste zes holes drie birdies had afgewisseld met een bogey en een double-bogey. ‘Ik oefen niet meer’, verklaarde Loesberg die aan zowat alle edities van de Seniors Cup heeft deelgenomen, ‘dan gaat er af en toe een rare bal tussen zitten. Golf speel ik alleen nog voor de lol.’ Met zijn 73 stond hij in het tussenklassement drie slagen vóór de rest onder aanvoering van debutant Wilfred Lemmens die mopperend op zichzelf 76 binnenbracht. Op +2 moest Dorrestein op zijn minst nog één birdie maken. Dat deed hij glansrijk waarna hij zijn score van +1 kundig naar de laatste green leidde. Hij was opgelucht dat het voorbij was en hij het weer had geflikt. Voor hij in de laatste flight afsloeg gierden de zenuwen hem door de keel. ‘Ze zitten bij mij allemaal op het vinkentouw. Elke keer denk je, kun je het nog waarmaken?’, verklaarde hij de spanning. Dorrestein begon matig met een afslag in het bos voor een bogey. Daarna maakte hij par en weer bogey. Met een birdie op hole 5 met een chip-in kwam hij los en ging hij op jacht naar zijn negende triomf. Op de 11e hole dreigde het nog even mis te gaan. Dorrenstein sloeg een lelijke shank. Hij moest uit het bos komen, wat via de takken maar deels lukte maar hij maakte door een moeilijke 2-meterputt nog een bogey. In het vervolg maakte hij het af. ‘Als ik deze wisseltrofee voor de tiende keer win’, vroeg de kampioen in zijn speech, ‘mag ik hem dan mee naar huis nemen?’ Hij noemde De Dommel een lief baantje. Twaalf holes met hersens. Als die andere zes wat gemakkelijker worden dan hoeven wij niet zoveel meer te bedenken.’ Dorrestein was een gelukkig man. Zijn broer Cees had geluk gehad. Op de eerste hole sloeg ook hij in het bos. In zijn poging eruit te komen, met een driekwart ijzer-5, ketste zijn bal terug en vloog rakelings onder zijn kin door. ‘Ik voelde het warm worden, die bal scheerde langs mijn vel’, vertelde de man met veertien holes-in-one op zijn naam. ‘Ik ga meer oefenen en spelen. Er zit er weer eentje in de lucht.’ Bertus van Mook eindigde met 77 slagen op de vijfde plaats, een prestatie van formaat voor de 72-jarige die zelf vond dat hij niet zo best op dreef was geweest. Had hij anders zijn leeftijd kunnen spelen? Bertus’ repliek: ‘Dat heb ik al zo vaak gedaan!’ Geschreven voor de website van PGA Holland |
 |
 |
|
Nieuws |
