17-06-2019
 Jippe Rutgers: Fluiten met passie
Het gebeurt tijdens de tweede helft van de wedstrijd tussen Gooische Jongens B2 tegen Eemvallei B1. Scheidsrechter Rutger Groot toont een speler van Eemvallei de rode kaart voor een ernstige overtreding, elleboog. Op diagonale afstand aan de overzijde neemt Jippe Rutgers de situatie waar. De 14-jarige scheidsrechter zegt: 'Onterecht rood'. Hij spreekt in zijn microfoontje: 'Rutger, dit was wel een duw, maar niet zo opzettelijk dat het rood was', en hij steekt het veld over voor overleg met zijn oudere collega-scheidsrechter. Ondertussen wil de coach van Eemvallei met zijn ploeg de wedstrijd verlaten. Het overleg tussen de beide scheidsen levert als resultaat op: groen voor de speler van Gooische die het duel was begonnen met een overtreding, en geel in plaats van rood voor de hockeyer van Eemvallei. Met een lach op het gezicht van Jippe Rutgers wordt de wedstrijd hervat en goed naar het einde gespeeld. Gooische JB2 tegen Eemvallei JB1 5-2. Jippe Rutgers is de jongste hockey-scheidsrechter ooit in de geschiedenis van de Gooische Hockey Club te Bussum. Hij is ook de jongste in de hele regio. Zo niet van heel Nederland. Hij weet zelf te vertellen: 'In de Brabantse regio, in Tilburg, blijkt er een scheidsrechter van 11 jaar te zijn. Maar die is nog clubscheidsrechter. In zit in het CS+traject en daar ben ik wel de jongste van Nederland.' De jeugdige scheidsrechter uit 't Gooi stamt uit een echte hockey-familie. Twee van zijn grootouders speelden hockey, de een als keeper, de ander als middenvelder. Zijn beide ouders haalden een hoog niveau. Pa Frank Rutgers de hoofdklasse bij Amsterdam en Pinok�©, Ma Myrna als Myrna Veenstra Laren, Barcelona, Amsterdam en het Nederlands elftal (82 caps), waarmee zij in Sydney 2000 olympisch brons veroverde. Alle drie hun kinderen spelen hockey: Saar (16) in Gooische B1, Tijl (11) in de D1. Jippe was eerst ook actief als hockeyspeler. In de jongste jeugd als spits. Hij stelde zich altijd dicht bij de doelman van de tegenpartij op. Wanneer de bal in zijn buurt kwam, schoot hij van dichtbij raak. Tip-in was zijn specialiteit. 'Ik heb toen wel eens een wedstrijd gewonnen met 4-0 door vier zulke goals van mij. Dat ik toen 'Jippe de tipper' werd genoemd klopt ja.' Na zijn goals van dichtbij werd Jippe Rutgers keeper. 'Ik heb vijf jaar in het doel gestaan, maar daar ben ik mee gestopt door al het gescheld en gezeik dat ik over mij heen kreeg van mijn medespelers als ik een bal niet had tegen gehouden. Geen een keeper kan alle ballen hebben. Ik had daarom geen zin meer in keepen. Ik stopte ermee. Aan het eind van het seizoen was hier op de club een toernooi seven-a-side. Een familie-toernooi waarin vaders, moeders, meisjes en jongens, van alles door elkaar teams vormen. Ik heb toen veel gefloten en dat vond ik geweldig. Daar heb ik de smaak te pakken gekregen voor het scheidsrechteren.' Als scheidsrechter krijgt Jippe anders ook genoeg naar zijn hoofd geslingerd. Bij Gooische vs Eemvallei van een speler: 'Is dat niet hakken dan?' Jippe toont zijn autoriteit. 'Shoot. Vijf meter, vijf meter. Klaar.' Na afloop van zijn debuut op B-niveau zegt zijn leercoach Frank Wyers, zelf bondsscheidsrechter: Jippe heeft het goed gedaan.' De leercoach verklapt wel een foutje van de jonge scheids. 'Ik heb hem een groene kaart moeten meegeven want die voor de wedstrijd kwijt.' Jippe later: 'Die kaart bleek toch heel diep in mijn zak te zitten.' Jippe Rutgers is ambitieus en neemt het fluiten zeer serieus. Elke wedstrijd bereidt hij voor met zijn collega, bespreken zij wat er met de teams in vorige wedstrijden is gebeurd en wat de vorige scheidsrechters hebben ingevoerd. 'Dan weet ik wie de spelers zijn, of ze eerder een kaart hebben gekregen bijvoorbeeld, en ook hoe ze spelen. Dat is best belangrijk.' Fluit hij nu nog op clubniveau, graag wil hij door naar het volgende niveau, de BIO ofwel Bondsscheidsrechter In Opleiding, en later bondsscheidsrechter worden, daarna misschien ook nog wel Internationaal Arbiter. 'Mijn droom is eerst een heel goede bondsscheidsrechter te zijn. Natuurlijk liefst internationaal, maar dat is nog wel heel ver weg. Dan moet je eerst een zeer goede bondsscheidsrechter worden. Fluiten is gewoon te leuk. Elke wedstrijd wil ik er met passie in staan. Ik vind het nooit stom. Dat is heel fijn.' Behalve hockeyscheidsrechter heeft Jippe Rutgers nog een brandende ambitie. Hij wil graag piloot worden, liefst vliegen in een Diamond of een Cessna. Hij zit al op een zweefvliegclub, de opstart naar piloot. Hij weet ontzettend veel van vliegtuigen. Talloze uren brengt hij door op Schiphol met het spotten van vliegtuigen. Hij kent alle modellen, weet waar ze vandaan komen, van welke maatschappijen ze zijn, wat zij vermogen, hoeveel passagiers mee kunnen en nog veel meer. Piloot en tophockeyscheidsrechter. Voor beide zal Jippe Rutgers vele vlieguren moeten maken. Nog een moment in het leerproces voor scheidsrechter. Tijdens Gooische JB2 tegen Eemvallei JB1 moet hij gedwongen groen geven. Hij doet dat gedecideerd aan een Gooische spits. 'Je moeten leren: eerst normaal fluiten, dan iets harder en dan heel hard, tijd stil, waarschuwing, dan kaart geven en wegwezen. Ik zag een opzettelijke overtreding op de stick van een tegenstander. Hij tikte heel hard tegen de achterkant van de stick aan. Groene kaart.' |
 |
 |
|
Nieuws |
