29-05-2008
Het is niet moeilijk, zo niet kinderachtig om de bij de naam Zwitserland meteen aan de zegswijs ‘Geen geld geen Zwitsers’ te denken. Je doet dat wel maar je schrijft dat niet!
Zwitserland is anders dan anders. Ooit waren wij Nederlanders net als de Zwitsers; neutraal. Tijdens de Eerste Wereldoorlog had die opstelling succes. Later wilden wij dat bij W.O. II opnieuw, maar dat zat ons niet glad. Nederland werd in ’40-’45 bezet gebied. Zwitserland niet. Omringd door bergen, en volgepakt met neutrale banken en hermetisch afgesloten kluizen.
Zwitserland is anders dan andere landen. Om maar wat te noemen: wanneer daar, in 1982, de start van de Tour de France plaats heeft, kan zomaar onze plattelandsfietser pur sang Jan Raas tijdelijk de bergkoning zijn. Waar gebeurd, foto’s van Janneman in de bolletjestrui zijn er stille getuige van.
En wat daar in het Alpenland in de restaurant allemaal niet op de het menu staat… Raclette! Allemachtig, als je bij die gesmolten kaas en ongeschilde knoerten van piepers niet minimaal een fles witte wijn wegdrinkt ter oplossing, loop je twee dagen met een buik alsof je een dozijn golfballen hebt ingeslikt; van die kogelharde topflites of bullets 444. Verder: Rösti voor het ontbijt bij je eitje en je croisantje bosbessenjam. Lümmeli & Leberli bij het diner. Zouden ze ook een visje bakken? Ja hoor, een Egli, gratenpakhuis uit de talloze meren.
Maar Zwitserland is ook mooi. Zwitserland is prachtig en in Zwitserland is het bovendien goed golf spelen. Waren wij fan van het Nederlands elftal – daar zitten geen hooligans meer tussen tegenwoordig – en zouden wij Oranje willen aanmoedigen tegen Frankrijk, Italië en Roemenië in Bern, dan kozen wij geen domicilie op de luidruchtige oranjecamping die vast en zeker weer zal worden opgericht door een stelletje handige jongens, nee, dan zouden wij een eindje verderop gaan wonen. In de frisse lucht van het hooggebergte, ver van de bierlucht tussen de tenten. Op adem komen temidden van adembenemende panorama’s met besneeuwde bergtoppen tegen een helblauwe lucht, in de buurt van een stel leuke golfcourses. Lekker opfrissen in de schoonste lucht van Europa. Een stukkie weg van Bern, dat over de uitstekende snelwegen van Zwitserland, fileloos aanrijdbaar is, maar dan beleef je ook wat. Wat te zeggen van een par-4 die voor elke gemiddelde golfspeler makkelijk in één klap te halen is? Weten waar? In Arosa!
Arosa is een dorp van 2500 inwoners in de richting van Chur, Davos en St. Moritz en ligt op een hoogte van ruim 1800 meter boven de zeespiegel. De koeien met de bellen om de hals zijn mijlenver hoorbaar, vooral op tee 5 1893 meter hoog gelegen. Arosa heeft - afgezien van de pakken sneeuw in de winter – twee grote kwaliteiten: luxe hotel Kulm en de 18 holes golfbaan. Kulm is top in alle opzichten, daar is niets maar dan ook niets op aan te merken, zelfs niet bij hardnekkig zoek- en speurwerk. Niet goedkoop, ook niet overdreven duur en toch superieure kwaliteit.
De golfcourse is andere koek. Qua aankleding niets bijzonders, een boerenbedoeninkje. Pro/bedrijfsleider Christian Danuser kan ook zo onder de koeien vandaan zijn gerukt. Hij heeft in de verste verte wel wat weg van die Oostenrijkse boer/skileraar uit de Heinekenreclame die met wijds gebaar ‘Biertjeeh’ uitroept. Maar Danuser is oprecht en eerlijk als hij vertelt over Arosa’s 60 jarige golfcourse: ‘Waar golf een uitzichtbelevenis wordt’.
Zo is het maar net. De vergezichten zijn, waar je de ogen de kost geeft, adembenemend. Zo is het ook met de golfbaan; adembenemend. ‘We krijgen toch zeker wel een buggy mee?’, luidt onze logische vraag bij het zien van de hellingen tussen afslagplaatsen en greens. Het gaat daar op en af. Steil! ‘Vergeet het maar’, zegt Danuser met een grijns op het gelaat, ‘wij hebben hier geen buggy’s. Zelfs geen handicarts. Veel te gevaarlijk. Daar gebeuren ongelukken mee. Pak een trolley, of draag je tas in een halve set, zoals de slimme spelers hier uit de streek doen.’
In de baan worden zijn woorden snel begrijpelijk. Golf in Arosa is een triatlon van bergbeklimmen, evenwichtskunst en ballen slaan. Een conditieslag vol frustraties maar ook met beloningen. Op de hoogte van 1800 meter worden de afstanden volkomen verkeerd ingeschat. De bal vliegt verder! Wie het vergeet, slaat over de greens. Wie er rekening mee houdt, ziet de bal vóór de green diep in de fairway terugrollen. Naar de bunker kan niet, want die hebben ze niet in Arosa. Passen niet in het natuurlijke landschap.
De eerste ronde op Arosa heeft veel weg van een achtbaan. Het plezier is er niet minder om. Daar is de tiende hole. Hoge tee, green in het dal, tegen de bosrand aangedrukt, 267 meter ver. Hoezo ver? In Arosa is 267 meter niet ver. Houtje-3 goed geraakt, green touché en putt voor eagle. Eitje! Ai, de bal lipt uit…
Een belevenis om het gesappel van het Nederlands elftal tegen Italië, Frankrijk en Roemenië mee af te wisselen. Een uurtje wellness bij Kulm er achteraan en dan maakt het geen fluit meer uit of Oranje op weg is naar de Europese voetbaltitel ja dan nee.
Geschreven voor In1 Golf & Lifestylet
