Golfreizen

24-02-2015


Tunesië is een reis waard. Een zeer betaalbare reis. Onze oosterburen weten er alles van. Zij vliegen massaal naar het kleine Noord-Afrikaanse land dat een prachtig exotisch paradijs is voor de golfliefhebber met smalle beurs. De tien accommodaties met twaalf 18-holesbanen zijn het jaar rond open. Iedereen is daar van harte welkom.

Frans is de tweede taal van de elf miljoen Tunesiërs. Het kleine land, dat ingeklemd ligt tussen Algerije en Libië, was lang een Franse kolonie. Dus... Frans naast het Arabisch. Tegenwoordig lijkt Tunesië echter meer een ex-Duitse kolonie, want wie als (golf)toerist aanreist, wordt in het Duits aangesproken. Niet verkeerd overigens, want voor het gros van de Nederlanders kan dit maar gemakkelijk zijn.

Zoveel Nederlanders gingen er sinds de 'Arabische Lente' in 2010 niet meer golf spelen in Tunesië. Waren het er voor de opstand een slordige 5000, op dit ogenblik zijn het er niet meer dan duizend. Omar Cherif, de grote baas van golf in Tunesië, hoopt het aantal spelers uit Nederland, Frankrijk, Scandinavië en ook Duitsland weer flink op te krikken. Naar meer dan het kwart miljoen uit het topjaar 2007. In totaal is door de politieke onlusten 33 procent verlies geleden.

Er wordt hard gewerkt aan verbetering. Het politieke klimaat is stabiel, de arbeidslust groot en de sfeer prettig. De islam mag dan wel religieus overheersend zijn in het land, maar dat geloof wordt in het publieke leven niet uitgedragen, is eerder terughoudend. Vrouwen in boerka bijvoorbeeld zijn hooguit op de luchthaven waar te nemen. Waarschijnlijk zijn zij dan op weg naar Mekka.

Of het de hand van Omar Cherif is, blijft onduidelijk. Feit is dat er een groot verschil is gemaakt tussen 2013 en 2014 wat betreft de properheid van de golfbanen. Vorig jaar lagen de 36 holes van bijvoorbeeld Citrus Golf (36 holes in Hammamet) nog bezaaid met allerhande storend vuil: blikjes, plastic, stenen. Kortom: rotzooi. Dit jaar nergens een propje papier, was alles opgeruimd en stonden de agaven in keurig aangeharkte tuintjes in plaats van een ongeordend rotspark. En zo was het ook op andere banen zoals The Residence (vlak bij hoofdstad Tunis), El Kantaoui (36 holes nabij Sousse) en Flamingo (Sousse).

De properheid maakt de golfbanen tot schoonheden. Flamingo is zelfs oogverblindend mooi en het bijpassende Seabel Hotel doet daar niet voor onder. Honderden flamingo's staan er in de ondiepe zee om de golfers af te leiden dan wel te inspireren tot grootste daden met club en bal. “Ik sloeg daar alles raak”, juichte een collega die eerder op de dag op El Kantaoui in wanhoop en huilen nabij bijna had besloten het edele golfspel op te geven. De sport die miljoenen op deze aarde zo veel vreugde bezorgt... Op Flamingo dus ook hem.

Tunesië is een leuk land. Niet al te gecompliceerd. Het heeft geschiedenis. Neem Hannibal. Google hem maar. De ruïnes van Carthago bij de hoofdstad Tunis, het Colosseum van El Djem, de mozaïeken en sarcofagen in het Brado Museum, het zijn interessante kijkjes in de historie voor wie even afwil van de bogeys op de fairways. Ja, bogeys, want de parretjes afgewisseld door wat birdietjes vallen voor de gemiddelde golfer op de snelle greens niet zo vanzelf als wel gewenst. Cultuur zit natuurlijk ook in het amusement. Een avond toneelvoorstelling met sprookjes uit duizend-en-een-nacht wordt echt leuk wanneer de danseressen op de tafels tussen de wijnglazen en de lege borden springen om heupwiegend de lenigheid van hun blote buikspieren te demonstreren.

Tunesië wijkt – vanzelfsprekend – af van de westerse cultuur. Dat is direct waar te nemen bij het verlaten van het vliegveld. Net als in andere Arabische landen is het langs de weg een rotzooitje. Onaffe projecten, puinhopen, wrakken, zwerfvuil. Maar waar de toerist slaapt, eet, drinkt, speelt en 'wellnesst' is het onveranderlijk opgeruimd, fris en schoon.
De golfcourses zijn – voor de gemiddelde speler – totaal okay. Op Citrus Golf in Hammamet, waar het barst van de uitstekende 5-sterrenhotels en 5-sterrenrestaurans, kan iedereen zijn hart ophalen. Professionals uit allerlei landen gebruiken deze accommodatie voor lessen, clinics en ook voor training en teambuilding van competitieteams.

Robert Trent Jones II creëerde een 18 holes golfcourse nabij Tunis en dicht bij het culturele erfgoed van Tunesië, par 72 van 6451 meter, The Residence. De achttien holes dragen alle een naam, zoals: Moed, Wijsheid, Tolerantie en Succes. De titels hebben allemaal te maken met wat je als speler tegenkomt. Behalve dat de 18 holes al een uitdaging vormen, zoiets is RTJ II wel toevertrouwd, staat er op The Residence altijd wind. Uit zee, uit de bergen of uit een andere hoek. Je hebt er maar meer te kampen. Als dan de caddiemaster je opzadelt met een glanzende, moderne voorwaarts te duwen trolley, waarvan het remmechanisme niet werkt, dan heb je een probleem. Je staat te putten en onderwijl blaast de wind het karretje met jouw stokken de bunker of de vijver in, en anders wel omver. Gejaagd door de wind is dan zelfs de kortste putt een uitlokking van jewelste.

«« Terug naar golfreizen overzicht