16-05-2013
Wéér gaat die rotbal er niet in. Wéér rolt-ie tweeënhalve meter door. Dat wordt dus wéér een drieputt... Nondeju. Een donderwolk van toorn verschijnt boven het hoofd van de (Noord-West)-Europese golfer op een van de drie courses van Quinta do Lago: North, South of Laranjal. Zo'n woede vertaalt zich in harde rock-muziek; heavy metal misschien wel van bijvoorbeeld Black Sabbath.
Ach. Het is gewoon even wennen voor de (Noord-West)-Europese golfer die is uitgevlogen naar de Algarve, de zuidelijkste provincie van Portugal, waar het barst van de schitterende golfbanen met bloedsnelle greens om op zijn minst zijn handicap te spelen. Dat gaat zomaar niet! Hard Rock of Heavy Metal verdwijnt echter snel. Soms al na één dag verpozen in het resort van Monte da Quinta, dat stabiel kloppende hart van de drie eminente golfbanen North, South en Laranjal, waarvan clubhuis en eerste tee op slechts tien minuten (luie spieren losmakend) loopafstand liggen.
De volgende golfdag verloopt vanzelf aanzienlijk beter. De speler weet wat hem of haar te wachten staat. Mooie brede fairways, prachtige pijnbomen op soms verdraaid hinderlijke plaatsen, waterpartijen met golfbal-magnetische krachten en greens waarop de bal vanzelf hardloper wordt. Na een namiddag met lichamelijke verzorging in spa/wellness, gevolgd door een voortreffelijk diner en een stille nacht tot de vroege vogels de ochtend aankondigen, verschijnen geen donderwolken van toorn meer, hoort men ook geen krachttermen meer. Die rotbal gaat er weliswaar nog steeds niet in, weer rolt-ie tweeënhalve meter voorbij de hole en wordt het wéér een drieputt. Maar de muziek in het hoofd bestaat veeleer uit de weemoedige klanken van de fado; Amalia Rodrigues: Foi Deus.
Maar dan, tegen het eind van die tweede ronde gaan er plotseling een paar putts in. De (Noord-West)-golfer begint de greens een beetje door te krijgen en komt hij/zij, weliswaar met een matige score, met een big smile het clubhuis binnen en bestelt de grootste pils. Morgen, morgen gaan we de 'baan afbreken', North, South of Laranjal. Goede kans, want intussen bekend met de gevaren, de listen én de kansen van deze golfbanen. Welke song klinkt er dan door het hoofd? André Hazes: 'Wij houden van Oranje' of Freddy Mercury met Queen: 'We are the Champions'???
De eerste twee van de drie golfbanen liggen in het natuurpark al jaren, sinds 1972 (South) en 1974 (North) Laranjal is de jongste van het supertrio (sinds 2009), al zou je dat niet zeggen in vergelijking met de andere twee. Waarmee niet gezegd wil zijn dat het drie dezelfde banen zijn. Ze hebben alledrie een gelijk karakter, maar zijn toch verschillend. Wie ze speelt, merkt dat absoluut.
Monte da Quinta is het resort temidden van de drie golfbanen. Een schitterend modern gebouw met een exceptionele entree. De bezoeker wordt overweldigd door kunst. Aan het hoge plafond hangen artistieke zeedieren in gigantische omvang, zoals haaien, roggen, dolfijnen en barracuda's. Ze zijn prachtig, de kunstenaar heeft zijn best gedaan, maar de passen naar de receptie gaan lichtelijk gebukt en af en toe achterom kijkend... Ze zullen toch niet bijten, of vallen? De kunst in Monte da Quinta zal ook later blijk geven afwijkend te zijn van de geplogenheid.
Monte da Quinta is een nieuw resort, gewaardeerd met vier sterren. De kwaliteit is op het niveau van vijf sterren. Dat streeft de directie na en dat blijkt ook zo te zijn. Wanneer wij voor de terugreis, vanwege een technisch mankement aan het vliegtuig voor een nacht in een ander hotel dat wel vijf sterren mag voeren worden ondergebracht, kan dat niet tippen aan de kwaliteit en de service van Monte da Quinta met zijn slechts vier sterren.
Niet voor niets zoekt Christiano Ronaldo zijn rust in Monte da Quinta. De vedette van Real Madrid is Portugees en familieman. Wanneer hij de hectiek van de Spaanse voetbalcompetitie, de Champions League en de bittere rivaliteit met zijn rivaal Lionel Messi wil ontvluchten, duikt hij met zijn naasten en familie in een van de villa's van Monte da Quinta's Resort en slaat hij een golfballetje op North, South of Laranjal. Gezien hebben wat hij daar geniet, komt hij totaal niets tekort.
En zo is het ook voor de 'gewone' bezoeker. Luis Santos, de maitre d'hotel, weet hoe hij gasten moet pamperen. Lullen dat die man kan... Maar, wie het beste van het beste uit de keuken op zijn/haar bordje wil zien, zal het krijgen. Daar staat hij persoonlijk voor in. Het hotel met 132 suiters en alles erop en eraan – wellness, zwembad et cetera – biedt alle denkbare service onder de filosofie: 'Jouw tijd is van jou!'
De bouw van Monte da Quinta is modern, de gangen zijn gegroend met enorme planten naast interessante schilderijen: een koorddansende stier, een paradijsvogel die een kip blijkt te zijn... Buiten golf is er genoeg te doen: vogelwatch, fietsen door een natuurgebied om flamengo's te zien, een zoutwinning en geklungel op Golf San Lorenzo (grote naam, kleine spelers). Faro, slechts 20 kilometer verwijderd, is een leuk stadje met een trein die zo ongeveer over het strand tuft, straten met tegels en oude kerkjes.
Leuk allemaal, maar iedereen vliegt naar de Algarve om golf te spelen. Hoewel.., een haai vangen kan ook. Golf, dat is je van het. Golf in de Algarve is buitengewoon. Neem een buggy en je hebt er een met een vak ijsblokjes om je watertje koel te houdem. De banen zijn zonder uitzondering top en voorzien van greens... Ja, dat weten we nu wel. Maar er kunnen ook gekke dingen gebeuren. Zoals schrijver dezes, die voor de gelegenheid een spiksplinternieuwe bermuda had aangeschaft. De broek was niet te krap, hij zat gewoon lekker. Op hole 10 zeiden twee – dubbel van het lachen liggende – vrouwelijke competitors: 'Weet je wel dat je een enorme scheur in je broek hebt?' Neen, dat was niet bekend, maar dat bleek wel zo te zijn. Evenwel, gewoon doorgespeeld met de 25 cm grote winkelhaak waarvan absoluut niet bekend was hoe die was ontstaan. Niemand die, daar in de Algarve enige aanstoot aan gaf. Zelfs niet in het drukke clubhuis bij het bier na heel wat geholede putts. Ja, steeds meer putts gingen erin. Obrigado. Halleluja (Van Leonard Cohen). De eigenaar van de kapotte broek had echter dit liedje in het hoofd: 'Kleine schooier, met die scheur in je broekie.'
Verhaal voor Golfreiswijzer.nl
