25-03-2009
Z van de amateurs, hup een klassespeelster bij de professional golfsters. Christel Boeljon leverde Down Under een paar puike prestaties: 41ste in het ANZ Ladies Masters en 13de in het Australische Open. Daarmee nam de 21-jarige Beverwijkse onmiddellijk de leiding in de race naar de 2009 Ryder Cup Wales Rookie of the Year Trophy.
Dit belooft veel, zo niet alles. Wij durven de voorspelling aan dat Liz Weima haar langste tijd heeft gehad als enige Nederlandse toernooiwinnares op de Ladies European Tour. De huidige toernooidirecteur van het ABN AMRO Ladies Open won in 1994 op het Rijk van Nijmegen het SENS Ladies Open. De neo-professional gelooft daar zelf ook in. Op de site van de LET liet zij optekenen dat zij de capaciteit heeft om de eerste eerstejaarswinnares te worden sinds de Finse Minnea Blomqvist in het OTP Bank Ladies Open van Hongarije in 2004. ,,Natuurlijk denk ik dat ik kan winnen, maar dit doen is andere koek. Ik meen dat ik ertoe in staat ben, maar dat zal heel moeilijk zijn en ik zal buitengewoon hard moeten trainen.
Buiten kijf staat het dat Christel Boeljon het in zich heeft een toernooi op het hoogste Europese niveau te winnen. Haar profdebuut met de 41ste en 13de plaats mocht dan niet tot grote koppen in de conservatieve gedrukte media van Nederland hebben geleid, het waren prestaties van formaat door de jonge golfatlete. Hoe dan ook, en ongekend voor onze begrippen. Geen enkele Nederlandse speelster lukte het in het verleden om in de aanvangswedstrijden van het seizoen in Australi prijzen te pakken. Judith van Hagen probeerde het meermalen in haar topjaren. Nienke Nijenhuis eveneens. Zij wonnen geen 5.467,47 zoals Christel. Zelfs niet na een lang en intensief trainingskamp ter plaatse. Ook Marjet van der Graaff boekte vorig, n dit jaar, geen succes in de Australische zomerhitte op harde fairways en bloedsnelle greens.
Na jaren van malaise is er hoop voor het Nederlanse vrouwengolf, met intussen ook Dewi-Claire Schreefel in de profrijen. Het supertalent uit Ambt-Delden prefereert een Amerikaanse carrire. Voorspellingen over haar toekomst zijn moeilijker te doen, omdat zij als topamateur nogal wat ups en downs kende. Christel Boeljon niet, zij werd elk haar beter en haar laatste amateurwedstrijd was er een van groot formaat: 5de in het WK na de 3de stek in het EK.
Vooralsnog is Christel Boeljon de flonkerende ster aan een grijze hemel. De debuterende mannelijke professionals waren nog niet briljant in de schaduw van de gedegen routiniers Maarten Lafeber en Robert-Jan Derksen. Zij zetten zichzelf in de eerste wedstrijden, zoals van hen mocht worden verwacht, in positie in de Race naar Dubai, zoals de Europese Order of Merit tegenwoordig flitsend wordt aangeduid. Lafeber 53ste met 105.341 in zes starts, Derksen 85ste met 67.139 in vijf.
Dit zijn geldsommen waar de Orange Rookies niet aan kunnen tippen. Bij lange na niet. Qualifier Inder van Weerelt kwam dit seizoen pas drie keer aan de bak: Alfred Dunhill Championship, Zuid-Afrikaanse Open en Joburg Open. Drie keer cut gemist, gn positie in de Race to Dubai. Wil Besseling, als 15de van de Challenge Tour promovendus, miste eveneens drie keer de cut. De Noord-Hollander speelde wel twee toernooien meer en verdiende twee keer prijs voor een totaal van 7487. Hij is daarmee 219de op de ranking. Joost Luiten, geblesseerd sinds het Dunhill Links 2008, speelde helemaal niets. Hij maakt pas in mei zijn rentree op een zogenaamde medical exempt.
Tenslotte Taco Remkes, Battlefield Promovendus door drie triomfen op de Challenge Tour 2008. De man uit Uithoorn debuteerde veelbelovend: 48ste Hong Kong, 49ste Alfred Dunhill Championship en 12de Joburg Open, drie gemiste cuts en tenslotte 69ste en rode lantaarn van de prijzenveroveraars in het Indonesische Open. Verdiend: 30.859 in zeven starts, 141ste in de stand. Zijn slotrondjes 77 en 78 leken nergens op. Twee van Remkes rivalen van vorig jaar hebben intussen hun tourkaart voor 2010 al zeker kunnen stellen. De Noord-Ier Gareth Maybin (4de) verdiende al 213.536 en David Horsey (winnaar O.o.M) kwam tot 161.862.
Mogelijkheden waren er dus wel voor het Nederlandse topgolf. Het seizoen is nog lang. Dubai is nog ver. Op 19 maart begint het opnieuw voor onze jongens met het Madeira Islands Open op Porto Santo. Misschien breekt de grijze hemel dan open.
