Columns

13-10-2008


Rijk de Gooijer (Whats in a Name?) gooide zijn Gouden Kalf van het Utrechtse Film Festival voor zijn oeuvre als racend over onze snelwegen uit het raam van zijn auto. Opgesodemieterd dat kreng! Het glanzende kleinood, waar honderden acteurs en actrices een moord voor zouden doen, spatte in stukken uiteen als een spaarvarken van goedkope klei.

Robert-Jan Derksen kreeg een uitnodiging van de Nederlandse Golf Federatie en haar hoofdsponsor Van Lanschot Bankiers om in smoking, want black tie was voorgeschreven, naar het jaarlijkse Golfgala in Biddinghuizen te komen. Als voorpret was hem beloofd dat hij de onderscheiding Nederlands Golfer van het Jaar zou krijgen.

Onze beste golfer van de afgelopen tijd die de prijs dik verdiende, verstarde. Hij bedankte letterlijk voor de eer. Het ritje Blaricum-Biddinghuizen, volgens de ANWB 40,2 kilometer, was er teveel aan voor hem. Misschien meer nog dat opgeklopte gedoe van zon avond waar de hete aardappelen gemakkelijk in de kelen blijven steken. Buiten trainingen en wedstrijden waar hij veel tijd in steekt heeft Robert-Jan Derksen niks met golf. In zijn vrije tijd heeft hij het daar zelden of nooit over.

Derksen vond de onderscheiding maar niks. De award sprak hem niet aan, net zo min als de awards die door Amsterdam Golf worden uitgedeeld en door de Theodoor Gilissen Nationale Profranking. Duidelijke criteria dienen van tevoren bekend te zijn, schreef hij aan zijn fans op zijn eigen website www.robertjanderksen.com.

Robert-Jan Derksen heeft best wel een punt met zijn weigering. Nu Nederland zo massaal golft, willen velen wel tegen de Laughing Dutchman aanschurken. Hij komt nu eenmaal over als een aardige jongen. Dat is-ie ook. Maar het aantal verzoeken voor van alles en nog wat stapelt zich op naar ontelbaarheid naarmate de successen voortduren. De NGF en Van Lanschot, dat veel geld stopt in golf in alle geledingen, meenden ook goede sier te kunnen maken met de onderscheiding die vorig jaar aan Joost Luiten ten deel viel.

Helaas. Ze moesten het doen met de Golfster van het Jaar Marjet van der Graaff, de FootJoy Golf Pro van het Jaar Gary Davidson en de vader van Reinier Saxton, de belofte van het jaar door zijn titel in het British Amateur Championship, die zelf elders een partij golf moest spelen.

Marjet van der Graaf, de enige Nederlandse speelster op de Ladies European Tour liet er een toernooi voor lopen om uit handen van voorgangster Nienke Nijenhuis de award van Golfster van het Jaar in ontvangst te nemen. Ons inziens was dit niet al te slim gezien de situatie met niet al te beste prestaties en een positie op de order of merit die mogelijk een retour naar de Qualifying School kan inhouden. Zij is namelijk lang niet zeker van behoud van haar tourkaart.

Waar Robert-Jan Derksen mistastte was het onwetend zijn van de criteria voor de onderscheiding. Als hij er naar had gevraagd, zou hij het antwoord hebben gekregen: Hoogste Nederlander op de World Ranking. Om die reden kreeg Luiten vorig jaar de prijs die toen voor het eerst werd uitgereikt.

Misschien, mogelijk of wellicht heeft Robert-Jan Derksen in zijn contract met Staalbankiers staan dat hij zich waar het maar kan afzijdig dient te houden van activiteiten van concurrerende banken als Van Lanschot die het Golf Gala sponsort. Dan had hij dat ook kunnen openbaren. Logisch, zou amateur-golfer Johan Cruijff zeggen. Elk voordeel hep ze nadeel.

Wij hadden graag gezien dat Robert-Jan Derksen de prijs was gaan ophalen, liefst in golfbroek en vrijetijdscolbertje. Per slot van rekening was hij wl de Golfer van het Jaar. Daarna had hij ergens op de A6 van Biddinghuizen naar t Gooi het ding uit het raam van zijn Porsche kunnen donderen. Zoals de grote entertainer Rijk de Gooijer aprs la lettre. R.j. Derksen is R. de Gooijer niet. Jammer!

Geschreven voor Golfprofessionals in Nederland

«« Terug naar column overzicht