29-05-2008
In n etmaal van de bloeimaand mei stapten twee fenomenale vrouwen uit wereldverbreide topsporten. Annika Srenstam kondigde aan het golf vaarwel te zeggen. Justine Henin borg per direct het tennisracket op. De aarde stond stil door schokken, veroorzaakt door sporters die in hun tijdperk de meeste Majors casu quo Grand Slams wisten te winnen tussen talloze andere toernooien door. Zij bevonden zich in de mei van hun leven toen zij adieu zeiden.
De 37-jarige Zweedse golfster en de 25-jarige Belgische tennisster waren op het punt van hun uitreden de nummers 2 en 1 van de wereldranglijst! Met drie triomfen dit seizoen leek Annika glansrijk op weg om de nummer-1-positie te heroveren op de Mexicaanse Lorena Ochoa.
In mei leggen alle vogeltjes een ei. Mensen kennen soortgelijke natuur. Annika Srenstam zei serieus werk te gaan maken van het gezinsleven. Zij wil kindjes baren en groot brengen. Justine Henin herenigde zich met de familie waarmee zij jaren in onmin leefde. De twee rozen in bloei lieten bij hun besluit miljoenen aan prijzengelden en sponsorcontracten schieten. Er is meer in het leven dan geld, competitie en de top.
Vrouwen aan de macht. Ze zijn er zo weinig. In de politiek, het bedrijfsleven en het sportbestuur. Onze regeringspartij PvdA wil evenwicht tussen mannen en vrouwen en kondigde voor de naaste toekomst minimaal veertig procent vrouwen aan de roeren af. Het zal de tanende partij van de rode roos een doorn in het oog blijven. Want het zal er niet van komen. Waarom niet? Omdat vrouwen vrouwen zijn, en verschillen van mannen. Uitzonderingen daargelaten - van wie er best wat machtsposities bekleden in politiek, bedrijfsleven en sportbestuur krijgen vrouwen te maken met prikkelende hormonen en kinderwensen, voelen zij drang naar geluk in gezinsverantwoordelijkheid.
Annika Srenstam en Justine Henin, twee diamanten van hun sport, zijn treffende voorbeelden. Vrouwen die hun macht aan de wereldtop afgeven op zoek naar levensgeluk, ver van de arenas, publiciteit en de schijnwerpers. Waren zij mannen geweest, zouden zij dat nooit hebben gedaan. Golfers en tennissers gaan net zo lang door tot ze erbij neervallen dan wel niet goed genoeg meer zijn. Maar ook dan kappen ze er niet mee. Topgolfers en toptennissers zoeken daarna hun geluk in de seniorencircuits, de 50-plussers in golf en de 35-plussers in tennis. Vrouwengolf en tennis hebben geen veteranencircuits waar ze nog (veel) geld kunnen verdienen.
De Zweedse en de Belgische hebben geen behoefte aan een verlengde sportloopbaan. Geldzorgen zullen zij beiden nooit meer hebben. Zij hebben namelijk tientallen miljoenen op de bank staan, verdiend in takken van sport die in alle landen van de wereld worden beoefend. Het nieuwe geluk is hen van harte gegund. De sportwereld zal na hun afscheid echter volledig anders zijn. Geen vrouw meer die als enige de magische 59 scoorde in een officile ronde op het allerhoogste niveau en voor wie iedereen sidderde in haar aanwezigheid. Ook niet meer de frle vechtjas die met de beste enkelhandige backhand van de eeuw de kanonnen van de baseline tot zwijgen wist te brengen. De topsport huilt.
Geschreven voor Golf Etc Magazine in de rubriek de laatste putt
